Zgodnie z przepisami podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów, a także podatnicy rozliczający się ryczałtowo, mają obowiązek prowadzenia ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Jest to też warunek niezbędny, by do kosztów uzyskania przychodu zaliczyć odpisy amortyzacyjne. Jak poprawnie przygotować ewidencję środków trwałych? Poniżej znajdziesz odpowiedzi na najważniejsze pytania!
Ewidencja środków trwałych — wzór
Jeśli zastanawiasz się, jak powinien wyglądać formularz ewidencji środków trwałych, który pozwoli uwzględnić w spisie, wszystkie z ważnych informacji, to wystarczy, że pobierzesz przygotowany przez nas wzór i wszystko stanie się jasne. Z jego pomocą przygotowanie ewidencji środków trwałych nie będzie dla Ciebie najmniejszym problemem.
Czym są środki trwałe?
Żeby prawidłowo prowadzić ewidencję środków trwałych, trzeba dokładnie wiedzieć, czym są środki trwałe. Zgodnie z przepisami do środków trwałych należą budowle, budynki, lokale będące odrębną własnością, a także maszyny, urządzenia, środki transportu i inne przedmiotu stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie i co równie ważne — kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania. Istotne jest też to, by przewidywany okres ich używania był dłuższy niż rok.
Środki trwałe o niskiej wartości
Warto pamiętać, że w przypadku pozyskania środka trwałego o niskiej wartości, czyli nieprzekraczającej 10 000 zł netto w przypadku czynnych podatników VAT lub 10 000 zł brutto w przypadku podatników korzystających ze zwolnienia z VAT, przepisy podatkowe pozwalają wliczyć je bezpośrednio w koszty uzyskania przychodu. Oznacza to, że nie trzeba ich ujmować w ewidencji środków trwałych.
Nigdy więcej nie trać czasu!
Zautomatyzuj układanie grafików pracy, prowadzenie ewidencji czasu pracy, elektroniczne wnioski urlopowe i wiele więcej.
Załóż darmowe kontoEwidencja środków trwałych — co musi zawierać?
Ewidencja środków trwałych nie ma ujednoliconego wzoru, dzięki czemu podatnicy mogą zadecydować, w jakiej formie będą ją prowadzić i jaki kształt przybierze dokument. Jednak istotne jest to, by znalazły się w niej pewne obowiązkowe elementy, takie jak:
- liczba porządkowa,
- data nabycia,
- data przyjęcia do używania,
- określenie dokumentu potwierdzającego nabycie,
- określenie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej,
- symbol Klasyfikacji Środków Trwałych,
- wartość początkowa, którą rozumie się jako cenę nabycia, koszt wytworzenia lub wartość rynkową,
- stawka amortyzacyjna,
- kwota odpisu amortyzacyjnego,
- zaktualizowana wartość początkowa,
- zaktualizowana kwota odpisów amortyzacyjnych,
- wartość ulepszenia wpływająca na zwiększenie wartości początkowej,
- data likwidacji i przyczyna likwidacji lub data zbycia.
Warto zaznaczyć, że do wartości początkowej środka trwałego zalicza się nie tylko cenę zakupu, ale też koszty uzyskania danego środka trwałego. Oznacza to, że do wartości początkowej można zaliczyć między innymi koszty transportu, załadunku i wyładunku, koszty montażu, instalacji i uruchomienia, koszty ubezpieczenia, a także koszty opłat notarialnych i opłat skarbowych.
Ewidencja środków trwałych a ewidencja wyposażenia
Jak już wiemy, ewidencja środków trwałych obejmuje rzeczowe składniki majątku związane z wykonywaną działalnością, a przedsiębiorcy, który są zobowiązani do prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, wykorzystujących środki trwałe w swojej działalności, muszą prowadzić ewidencję środków trwałych. Nie należy jednak tego dokumentu mylić z ewidencją wyposażenia. Ewidencja wyposażenia jest to bowiem spis składników, które w swoim majątku posiadają przedsiębiorcy, ale jednocześnie takich, które nie zaliczają się do środków trwałych, których przewidywany okres użytkowania jest krótszy niż rok i do tego wartość nabycia lub wytworzenia przekracza wartość 1500 zł. Należy jednak wiedzieć, że od stycznia 2020 roku ewidencja wyposażenia nie jest obowiązkowa dla podatników prowadzących księgę przychodów i rozchodów. Rok wcześniej obowiązek ten został zniesiony dla podatników ryczałtowych. Nigdy zaś takiego obowiązku nie mieli podatnicy opodatkowani w formie karty podatkowej ani osoby osiągające przychody z najmu prywatnego.
